Om te vieren dat er weer een aantal nieuwe volgers bij is gekomen, bij deze een stukje uit het hoofdstuk 2012 / Koud.
[…]
Lekker poepen.
Laten we eerlijk zijn: er is weinig plezanter in het leven dan uitgebreid sanitair ontspannen. Krantje d’r bij, alles. De twee toiletten die het kleine pand rijk is zijn echter door de eerdergenoemde krakers kapot getrapt, dus dat betekende in het begin een hoop wandelingetjes naar huis. Gelukkig hebben we in de begroting van de crowdfunding rekening gehouden met de kosten van het renoveren van het toilettenblok, dus kan buurman Daoud aan de slag. Met een hoop liefde gaat hij aan de slag, en na enkele dagen zijn de toiletten voorzien van een nieuwe pot, is de hele ruimte opnieuw betegeld en hebben we een fonteintje om je handen te kunnen wassen. Daoud doet alles op vrijwillige basis, maar het materiaal komt natuurlijk niet uit eigen zak. De uiteindelijke kosten komen uit op zo’n vijftienhonderd euro.
“Is dat niet zonde?”, wordt ons geregeld gevraagd. “Het is toch maar tijdelijk?” We hebben inderdaad slechts een overeenkomst van een half jaar, en het is maar de vraag of deze daarna verlengd wordt. We vertrouwen erop dat dat goed komt, maar zeker weten doen we dat niet. De vraag is dus begrijpelijk. Het vaagt ook om een antwoord. Dat luidt dan ook steevast “Ja, maar alles is tijdelijk.” Wetende dat uiteindelijk alles tijdelijk is, maakt de mate van tijdelijkheid uiteindelijk een stuk minder uit.
Lees die zin gerust nog een keer.
Als je weet dat uiteindelijk de aarde en al wat leeft zal verbranden, weet je dat je slechts twee keuzes hebt: of niets doet er toe, of alles doet er toe. “Het is maar tijdelijk” is geen argument, slechts een constatering op basis waarvan we geen enkele waardeoordeel kunnen vellen. We kunnen op onze reet blijven zitten wachten tot we een ons wegen – of dood zijn, dat gaat sneller – of we gaan iets doen. Wij kiezen voor dat laatste. De toiletten zijn maar tijdelijk, want uiteindelijk is Burezina ook maar tijdelijk – als is het op moment van schrijven, acht jaar na dato, nog steeds volop in gebruik. Ons leven is ook maar tijdelijk, en in the end is de aarde is ook maar tijdelijk. Ooit zal de aarde vergaan, maar ondertussen hebben we mooi een half jaar lekker kunnen poepen.
Noem dat maar eens weggegooid geld.