Dit is een stuk uit mijn boek-in-wording. De tekst tussen haken […] is vooral bedoeld om de context weer te geven.
[Hier komt een verhandeling over onze verhuizing naar Zwolle]
Voor de geïnteresseerden: de Zwolse wijk Wipstrik en haar befaamde Wipstrikkerallee danken hun naam aan het feit dat aan het eind van deze straat een tweede galg in gebruik werd genomen omdat het op de Grote Markt te druk werd met het aantal executies.
Doodgaan.
Dat is toch wel het laatste dat ik zou willen doen. De dood is voor weinigen een vriend maar voor iedereen een zekerheid. En of je nu gelooft dat het leven stopt zodra de klinische dood een werkelijkheid is geworden, of dat er na dit leven nog een leven (of meerdere) komt, het onderwerp wordt tegenwoordig weinig besproken.
Op het sterfbed zijn de meeste mensen eerlijk.
Maar niet iedereen heeft daar tijd voor. Zo werd Albert Wetterman in 1837, als laatste ooit in Overijssel, ter dood veroordeeld door ophanging op de Grote Markt in Zwolle. Saillant detail is daarbij dat zijn laatste paar meters naar de galg lopend werden afgelegd door de Korte Ademhalingssteeg. Deze korte straat heeft zijn naam dan ook te danken aan het feit dat veroordeelden hier hun laatste, vaak korte, zenuwachtige teugen adem haalden alvorens het doodsvonnis werd voltrokken. Ander saillant detail: Wetterman was niet per sé eerlijk op zijn spreekwoordelijke sterfbed, maar kwam daar juist door eerlijk te zijn; hij bekende zijn vrouw te hebben vergiftigd. Op 38-jarige leeftijd moest hij dat met de dood bekopen.
[Hier gaat het verder over vakantie in Duitsland, Nietzsche en depressies.]