Omdat het kerst is, nóg een stukje uit het hoofdstuk 2012 / Koud. (Voor de vorige, zie het bericht: Lekker Poepen.)
[…]
We noemen materie vaak statisch, maar dat is het vrijwel nooit. Alleen op het absolute nulpunt – de fysiek laagst mogelijke temperatuur, - 273,15 °C of 0 K – staan de atomen waaruit alle materie is opgebouwd stil. Kijken we echter een laag dieper, dus op subatomair niveau of nog dieper dan dat, dan bewegen de subatomaire deeltjes nog. Daar raken we echter aan de kwantummechanica en theoretische natuurkunde, en dat gaat te ver voor dit boek. Voor nu volstaat het om te stellen: alle materie – behalve die op het absolute nulpunt – is dus in feite in beweging. Dus ook een kartonnen doosje op de vensterbank.
Het bekende kerstnummer waarin de hoofdpersoon tegen een baby oreert dat het zo koud is buiten mag dan een punt hebben – richting het eind van het liedje vraagt hij of hij een jas mag lenen – maar als je met ‘outside’ nog steeds refereert aan een geografische locatie binnen onze atmosfeer valt het allemaal wel mee. Het universum echter is gemiddeld slechts 2 graden boven het absolute nulpunt. Dus grofweg -271 °C. Dat is andere koek, en daar kun je je moeilijk op kleden. De mens is überhaupt slecht in staat om met kou om te gaan. Een ijsbad op zijn tijd gaat nog wel. Wim Hof, alias The Iceman, verdient daar inmiddels een aardige boterham mee. Langdurige blootstelling aan vrieskou echter is vaak dodelijk.
Niet altijd overigens.
In 1980 werd de 19-jarige Jean Hilliard onwel en verloor het bewustzijn. Op zich vervelend genoeg, maar het gebeurde buiten en het vroor meer dan twintig graden. Ze lag meer dan zes uur met opengesperde ogen op de grond en toen ze gevonden werd leek ze, volgens de arts die haar behandelde, op een stuk vlees uit de diepvries. En zoals je dat doet met een stuk bevroren vlees laat je deze, voordat het de pan of de oven in gaat, eerst op kamertemperatuur komen. Terwijl de medische specialisten aannamen dat Jean doodgevroren was, hoorde men opeens een licht gekreun uit haar mond. Ze wikkelden haar lichaam snel in thermische dekens, en tot ieders verbazing begon Jean na verloop van tijd weer te bewegen. Eerst een lip, dan een oog, en zo steeds verder. En ondanks dat het volledige herstel nog wel enkele weken duurde, werd zij na 49 dagen ontslagen uit het ziekenhuis, zonder blijvende fysieke of psychische schade.
Dat kan slechter.
Zijsprongetje; ik gebruik de temperatuurvergelijking wel eens in verband met het kwaad (niet echt origineel, want erg thomistisch). Dus, net zoals dat kou slechts het gebrek is aan warmte, zo is het kwaad geen zelfstandige substantie. Het is de afwezigheid van het goede. En net zoals de theoretisch koudst mogelijke temperatuur in praktijk niet bestaat, zo bestaat ook het meest absoluut denkbare kwaad in praktijk niet. Want ook al is satan een lege huls, hij bestaat.